WAT ME TROF…
In de voorbije coachingsgesprekken voelde ik me geraakt door uitspraken als: “Ik weet niet goed wat te doen. Maar ja, ik ben dan ook zo’n eeuwige twijfelaar.” “Ik zou moeten weten wat te doen. Maar ik twijfel zo.”
Woorden die uitgesproken worden met een zucht, een meewarige blik, op een verontschuldigende toon. Alsof mensen het gevoel hebben dat ze zich moeten excuseren of verantwoorden voor hun twijfels.
WAT ROEPT ‘TWIJFELEN’ VOOR JOU OP?
Ik merk dat het voor veel mensen een negatieve betekenis heeft. “Ik weet het niet” wordt dan iets dat zo snel mogelijk moet opgelost worden, waar mensen zo snel mogelijk van willen bevrijd worden. Beslissingen kunnen nemen staat hoger aangeschreven dan twijfelen. Velen van ons zijn gevoelig voor de maatschappelijke druk waarin we het ‘het’ altijd moeten weten.
TWIJFEL ANDERS BEKEKEN.
Twijfel draagt ook kracht in zich. Het omvat de ruimte waarin velerlei aspecten van de situatie gezien worden en overdacht kunnen worden. In de twijfel is plaats voor nuance, voor zorgvuldige afweging. Het beschermt je tegen al te roekeloze en risicovolle beslissingen. Niet-weten brengt een uitnodiging om niet te leven van uit je eeuwige waarheid, maar die in vraag te stellen.
Het doet me denken aan het gedicht van Albert Huffstickler
De rand van twijfel
Er is altijd
die rand van twijfel.
Vertrouw het.
Daar komen de nieuwe dingen vandaan.
Als je er niet mee kan leven
ga er dan van weg omdat,
als het er niet meer is,
je op automatische piloot staat,
iets aan het herhalen
wat je al geleerd hebt
Laat jouw gebed zijn:
Red me van de aantrekkelijke
zekerheid die me wegleidt
van de rand
Die donkere rand waar
het eerste licht doorbreekt.
HOE ER MEE OMGAAN?
Soms wordt ons getwijfel heel sterk. We worden er dan door overspoeld en blijven er vreselijk lang in hangen. Om dat te vermijden hebben we de neiging om ervan weg te lopen.
We kunnen echter ook ruimte geven aan de twijfel. We laten de vragen dan een tijdje bestaan en proberen ze niet langer weg te krijgen met behulp van onrijpe antwoorden. We kunnen geduld beoefenen ten aanzien van het onopgeloste van het hart.
Twijfel draagt het nieuwe weten al in zich. Het is een plek waar onbekende mogelijkheden groeien.
Laten we het niet-weten leren vertrouwen als doorgang naar nieuwe inzichten en voldragen keuzes.